‘Mijn droom is om de Bijbel te kunnen lezen’

8 januari 2024

Met een stralende glimlach staat Henk buiten voor zijn deur. Maar achter die lach schuilt een aangrijpend verhaal van immens verdriet, veerkracht en volharding.

Henk, nu 51 jaar oud, groeide op in het zonnige Curaçao. Op zijn zestiende vluchtte hij naar Nederland om te ontsnappen aan zijn vader. Zijn kindertijd bood geen ruimte voor onderwijs; het gezin had geen geld om Henk naar school te sturen. “Ik ben analfabeet”, vertelt hij, “maar schaam me er niet voor, hoor.”

Getraumatiseerd

Het leven heeft Henk niet gespaard. De jaren op Curaçao hebben diepe wonden geslagen. Maar zijn 22-jarige zoon is zijn lichtpunt. Daarom zoekt hij hulp om aan zichzelf te werken.

Kanker

Henk vertelt, met trots en liefde in zijn ogen, over zijn zoon. Voor veel ouders is het vanzelfsprekend om te zeggen dat het goed met henzelf gaat als het goed gaat met hun kind. Maar voor Henk en zijn zoon is dit minder vanzelfsprekend. Hij heeft ernstige fysieke en verstandelijke beperkingen en woont bij de zorgorganisatie Severinus. “En hij heeft kanker. Onlangs hebben ze zijn schildklier verwijderd, en het gaat nu beter. Maar ze denken dat hij niet ouder zal worden dan 30 jaar.” Iedere zondag brengt papa Henk, zoals zijn zoon hem noemt, met liefde een bezoek aan de zorgorganisatie. “Ik geniet enorm van onze momenten samen.”

Geloof

Voor Henk is geloof een belangrijk anker geworden. Sinds twee jaar is hij Jehova’s getuige. “Het geloof geeft me geluk en hernieuwde hoop in het leven. Het heeft me ook aangemoedigd om te leren. Ik wil niets liever dan de Bijbel zelf kunnen lezen.” Via de gemeente Veldhoven en de bibliotheek heeft Henk de weg gevonden naar Taalkracht van het Summa College. Daar volgt hij nu sinds een jaar taal- en computerlessen. “Het lezen gaat al behoorlijk goed. Ik oefen veel door samen met de pastoor de Bijbel te lezen en ik probeer de krant en ondertitels op televisie te lezen. Schrijven blijft een uitdaging, zeker omdat ik linkshandig ben. Ik wil ook leren rekenen. Als ik nu boodschappen doe, geef ik mijn portemonnee aan de kassière, en zij rekent af. Ik wil dit zelf kunnen doen. Ik heb mijn docent bij Taalkracht al gevraagd of ik ook rekenles kan krijgen. Ik moet vooruitgang boeken.”

Wanneer hem wordt gevraagd waar hij zichzelf ziet over een jaar, antwoordt Henk vol overtuiging: “Over een jaar kan ik lezen, schrijven en rekenen!” Zijn verhaal is een inspirerend bewijs van de kracht van wilskracht en de onwrikbare hoop op een betere toekomst.